5,5 yıla yakındır emekliyim.. Bugün itibariyle eşim de emekli oldu. O, bu günü benden daha fazla hayal ediyordu. Belki de ben emekliliğe artık iyice alıştığım için çok fazla heyecan yapmadım. Fakat kendim de bir banka emeklisi olduğum ve bankacılığın ne zor - hele ki günümüzde - bir meslek olduğunu  çok iyi bildiğim için O'nun adına çok sevindim tabii. Bir süredir bunun alt yapısıyla uğraşıyordu, en sonunda kesin kararını verdi ve ayrıldı. Fiziksel sağlığını bilemem ama ruh sağlığına çok iyi geleceğine eminim. Akşam saatlerinde şubesine gidip aldım onu arabayla, çünkü görev arabasını teslim etti ayrılışıyla birlikte.

Onu da beni de iyi tanıyan yakın çevremiz, bu emekliliğin özellikle benim için zor olacağını düşünüyorlar ve hatta bunu O'na da söylüyorlardı. Erkeğin evde oturmasının kadın için çok zor olduğundan dem vuruyordu herkes. Ama herkesin atladığı bir şey var:  Benim eşim evde duramaz. Muhtelif hobileri vardır, boş durmaktan acayip sıkılır. Takı ve mücevher tasarımına yeni yeni başladı. Gümüş ve değerli - yarı değerli taş üzerine çalışıyor. Daha önceden fotoğrafçılık, pirinç ev eşyası yapımı, gemi maketçiliği, akvaryum balıkçılığı gibi hobilerle uğraşmıştı. O nedenle, evde oturarak beni sıkmayacağını hemen beyan etti.. Zira ben gezmeyi çok severim, evde oturursa en başta bunu engellemeye çalışır ki bu da ya benim benim bitmem, ya onun bitmesi  demektir:))

Şaka bir yana, her şeyin hayırlı olanı makbul, emekliliğin de.. Allah O'nun da benim de içimize sindirsin inşallah, kıdemli bir emekli olarak 'aramıza hoşgeldin, safa getirdin'  diyorum kendisine.. Sağlıkla yaşlanalım resimdeki teyzeyle amca gibi inşallah..